بررسی اثر توانبخشی شناختی بر حافظه کاری در سالمندان مبتلا به اختلال خفیف شناختی

اختلال شناختی خفیف، یک مرحله میانی بین افت شناختی طبیعی سالخوردگی و اختلال شناختی حاد حاصل از زوال عقلی ست. این اختلال شامل مشکلات شدیدتر از حالت معمولی که از کارکرد شناختی سالمند انتظار میرود است. این اختلال در حافظه و سایر کارکردهای شناختی اثرگذار است. افراد سالمند مبتلا به اختلال شناختی خفیف، نسبت به افراد سالم میزان خطر بالایی برای ابتلا به دمانس دارند. با توجه به سالمند شدن جامعه و به نسبت آن بیشتر شدن اختلال شناختی خفیف و امکان ابتلا به بیماریی های پیشرفته تر شناختی هدف از این تحقیق بررسی اثر توانبخشی شناختی بر بهبود حافظه کاری در سالمندان مبتلا به اختلال شناختی خفیف است. مواد و روش: شش بیمار( 3 آزمایش و 3 کنترل) با معیارهای تشخیصی اختلال شناختی خفیف، مردان و زنان، سن 70-50 سال و با حداقل سواد خواندن به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. این مطالعه تجربی به صورت single subject و از نوع A-B می باشد ابزار مورد استفاده، آزمون one-back از نوع کامپیوتری بود. بیماران گروه آزمایش به مدت 1 ماه مورد توانبخشی شناختی با بسته آرام (نجاتی، 2016 ) قرار گرفتند و نتایج ارزیابی به روش تحلیل دیداری بررسی شد. یافته ها: نمرات حافظه کاری در نقاط خط پایه، حین در مان و پس از آن در گروه آزمایش روند افزایشی داشته و این نتایج در پیگیری دو ماهه ثابت بوده است اما درگروه کنترل افزایش نمره چشمگیری در هیچکدام از مراحل دیده نشد. نتیجه گیری: این مطالعه بهبود نمرات حافظه کاری را به وسیله توانبخشی شناختی نشان داده است. بهبود در حافظه کاری باعث بهتر شدن سرعت پردازش و توانایی یادگیری در افراد افزایش می یابد

کلیدواژه ها:

توانبخشی ، حافظه کاری و اختلال شناختی خفیف