حاکمیت اصل 167 قانون اساسی در آنومی تدوین قوانین مربوط به کودکان

اصل 167 قانون اساسی یکی از اصول پیشگیرانه بی کیفر مانی مجرمین است که در راستای اصل 4 قانون موصوف تقویت میشود. نکته ای که نباید از آن غافل شد، بی توجهی قانون مجازات اسلامی در الگو گیری از اصول معاضدتی اطفال بزهکار در فقه پویا ست.به اولویت قطعیه بایستی در وضع قوانین توجه به اصول مسلم فقهی گردد، عدم توجه قانون گذار از لفظ مجازات برای کودک بزهکار، نادیده انگاشتن کمینه ترتب تعزیز از وعظ تا...میباشد. نگاه نا تمام قانون به این اصول سبب نقض حقوق کودکان و فراموشی مقررات فقهی مانند رفع القلم عن الصبی است. این مقاله با بررسی ابعاد مختلف فقهی حقوقی ضمان کیفری کودک سعی در ارایه قرایتی صحیح اسلامی از نحوه مواجه هبا کودکان بزهکار و حاکمیت اصل 167قانون اساسی است.

کلیدواژه ها:

اصل 167 قانون اساسی ، ضمان کیفری ، کودک