امیرحمزه سالارزایی - دانشیار فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه سیستان و بلوچستان
جمیله افروشته - کارشناس ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه سیستان و بلوچستان
زهرا گلستان فرد - دانشجوی کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه سیستان و بلوچستان

چنان که می دانیم جنس زن عمدتا در چهار مقام (مادری، همسری، دختری به خواهری) تجلی می کند. بنیادی ترین رساند که زن، پردازش شاکله و شخصیت انسان در دوران بسیار مهم و سرنوشت ساز کودکی که با سر پنجه جاری از فکر و هنر مادری است مع ذلک چرا اقبال لاهوری به عنوان یک حکیم و اسلام شناس، بیتی را که به ظاهر نافی این مقام سامی زن می باشد سروده است ! یعنی نمود و شکوفایی خودی در مرد بدون شخص دوم و مستقلا صورت می گیرد درحالی که شکوفایی این امر در صد توسط دیگران همراه است. مدعای ما اینست که با نگاه ابتدایی و خام بر می آید که میل صحرا در حرکت عمودی سعودی مقرون به تعالی نکوهیده است اما با فراست درمی یابیم که برخلاف معنای ظاهری، مراد وی ستایش زن می باشد آن هم به حدی که تمام کننده اصالت زن و پر شدن نیمه خالی او را در تربیت و سازنده که کودکان کوچک امروز به مردان سترگ فردا می داند. این رویکرد وی را می توان به زیبایی از آن سایر آثار او دریافت. دست یافت پژوهش پیش رو اینست که: تجلی و شکوه انسانیت انسان در پرتو یک تربیت ما با اعمال رسالت مادری تحقق می یابد و پس. زن در قواره بلند مادری و در یک تشبیه بلیغ، قلبی است که علاوه بر خون رسانی به خود تمامیت پیکره انسان خود سلار تزریق می کند.

زن، رسالت، اقبال لاهوری، ستایش