نظام کاست هند هزاره ی دوم ق.م در میان کولیان امروز ایران؛ مطالعه ی موردی کولیان مازندران

پس از استیلای روشن پوستان در هند، مقررات ویژه ای در امور اجتماعی وضع شد که افراد جامعه را به طبقات مختلف تقسیم می کرد، همان چیزی که به نظام کاست مشهور شد. طبق قوانین این نظام، موقعیت اجتماعی افراد جامعه بر اساس رنگ پوست و طبقه اجتماعی والدین مشخص می شد و هر فرد در طول دوران زندگی می بایست در طبقه ی خود برای همیشه باقی بماند. در پایین ترین سطح این طبقات پنج گانه، شودراها (طبقه ی چهارم - پیشه وران و کارگران و آهنگران) و پاریاها (طبقهی پنجم - نجسها و افراد پست جامعه قرار گرفته بودند که شوراها و پاریاها همان دراویدی ها که مردم بومی هند محسوب می شدند هستند و حتی خود شودراها نیز، پاریاها را به دیده ی حقارت می نگریستند و آنها را نجس می شمردند. مشابه چنین مسیله ای، امروزه نیز پس از گذشت حدود 3500 سال، هنوز در میان کولیان ایران وجود دارد. تفاوت طبقاتی در میان این افراد عینه شبیه تفاوت میان شود راها و پاریاهاست. به عنوان نمونه، گدارهای مازندران که رامشگری می کنند، خود را نسبت به جوگیها که عموما آهنگرند و یا شغل های پست جامعه را به عهده دارند در جایگاه بالاتری می بینند و ایشان را نجس میشمارند. با مقایسه ی این دو نگرش از 3500 سال پیش تا حال، می توان به احتمال این نتیجه را گرفت که وجود این طبقات میان کولیان امروز ایران، بازماندهی همان نظام کاست هند در هزاره ی دوم ق.م باشد. این پژوهش با استناد به مطالعات پیشین و نیز مشاهدات عینی نگارنده بر روی کولیان مازندران انجام شده و کشف شباهت های فراوان میان رفتار امروزی این کولیان با نظام کاست هند از دستاوردهای این پژوهش است

کلیدواژه ها:

نظام کاست ، دراویدی های هند ، گدارها ، جوگیها ، شمارها