بررسی تطبیقی سازهای موسیقی و نگارگری تیموری

  • سال انتشار: 1396
  • محل انتشار: سومین همایش ملی باستان شناسی ایران
  • کد COI اختصاصی: NCAI03_015
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 1015
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

صدف نوروزی

دانشجوی کارشناسی ارشد باستان شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد،

چکیده

پیدایش، رشد و توسعه موسیقی قدمتی به درازای عمر انسان دارد و سرچشمه آن از هرچه و هر کجا باشد، با انسان در طول تاریخ پیوسته همراه و همساز بوده است. موسیقی ایرانی به عنوان عنصری پویا و قدرتمند در شکل گیری و تکامل موسیقی های همجوار خود نقش بسزایی داشته است. در سال 783 ه.ق. باری دیگر ایران توسط چنگیز مغول مورد هجوم قرار گرفت. این حمله نیز ویرانی های بسیاری در فرهنگ و هنرهای مختلف از جمله موسیقی به وجود آورد. به طوری که در ابتدای دوران تیموری موسیقیدانانی را به دار آویختند. اما پس از تاثیرات فرهنگ ایران بر مغولها این هنر نیز همچون بسیاری دیگر از هنرها شکوفا شد. در دوره تیموری رشد و پیشرفت موسیقی در دربار پادشاهان از جمله شاهرخ، الغ بیک و به ویژه سلطان حسین بایقرا آن هم به دلیل حضور وزیری همچون امیر علیشیر نوایی قابل مشاهده است. در پژوهش انجام شده که بصورت کتابخانه ای و به روش توصیفی- تطبیقی انجام شده سعی بر آنست تا با بررسی نگاره های تیموری موجود در موزه ها و سازهای موسیقی نام برده شده در متون، به طبقه بندی سازهای این دوره پرداخته شود و همچنین مشخص گردد هر یک از این سازها در کدام دسته از مجلسها استفاده می شده است. با توجه به بررسی های انجام شده براساس نگاره ها، سازهای دوره تیموری شامل سازهای مضرابی، کویه ای و بادی بوده که در مجلس هایی اعم از بزم و رزم استفاده می شده است. همچنین با استناد به نگاره ها حضور بانوان نوازنده و موسیقیدان در دوره تیموری مشهود است

کلیدواژه ها

موسیقی، سازهای مضرابی، کوبه ای، بادی، نگارگری، دوره تیموری

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.