نقش سبک های تربیتی والدین و هویت دینی فرزندان در کاهش آسیب های اجتماعی

با توجه به ساخت فرهنگی ما و تغییر و تحولات سریع ارزش ها در برخی از اقشار جامعه از جمله جوان و نوجوان، ضروری به نظر می رسد عواملی که به داشتن جامعه ای سالم، امیدوار و پویا کمک می کند، مورد بررسی قرار گیرد. یکی از عوامل بسیار مهم و تاثیر گذار بر رفتار و شخصیت فرد، خانواده است که تاثیری عمیق بر تربیت معنوی و دینی فرزندان دارد. خانواده به عنوان نخستین و مهم ترین نهاد اجتماعی، می تواند با بهره گیری از سبک های تربیتی رایج و در راس آن سبک تربیت دینی، تاثیر بسزایی در ابعاد گوناگون رشد فرزندان، تکوین شخصیت و رفتارهای آنان داشته باشد. والدین باید دانایی و مهارت لازم را داشته باشند تا بتوانند با این اصول، پیوند روحی و فکری با اعضای خانواده برقرار نموده، نقش تربیتی خود را اعمال نمایند. بخش اعظمی از رفتارها، جامعه پذیری، احساس مسیولیت، داشتن زندگی سالم و عاری از آلودگی در خانواده که متولی امر جامعه پذیری و تولید شخصیت است شکل می گیرد و اگر نظارت و کنترل والدین در کنار فضای صمیمی به همراه مهر و محبت باشد هرگز شاهد وجود آسیب های اجتماعی نخواهیم بود. آسیب های اجتماعی به عنوان اموری که نظم عمومی جامعه را به هم می زنند و هنجارهای آن را مورد تعرض قرار می دهند بسیار حایز اهمیت می باشند. چرا که افزایش ناهنجاری ها نشانه ای از وجود بحران محسوب می شود و نظم اجتماعی را تهدید می کند. با توجه به اهمیت آسیب های اجتماعی و روند رو به رشد آن بی شک مداخله در آسیب های اجتماعی نیاز به تفکری جامعدارد که فعالیت آن در سطوح مختلف پیشگیری، مراقبت و حمایت قابل اجرا باشد.

کلیدواژه ها:

تربیت ، تربیت دینی ، سبک فرزندپروری ، هویت دینی ، آسیب اجتماعی