محمد عارف رستگار

سبک زندگی به عنوان شاخصی برای سلامت جسمی می تواند بر سلامت روان موثر می باشد این پژوهش نیز در پی بررسی تقویت سبک زندگی و نقش آن در جدایی زوجین می باشد چارچوب نظری پژوهش ترکیبی از نظریه وبر، زیمل، چانی، گیدنز و بوردیو می باشد روش پژوهش پیمایشی از نوع علی مقایسه ای است نمونه پژوهش شامل 184 نفر از زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره ایرانشهر می باشند که به کمک شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه های نگرش به طلاق سرمایه فرهنگی و اقتصادی و سبک زندگی پاسخ دادند. شاخص های مطلق و نسبی به دست آمده مدل را تایید می کنند. به این صورت که تاثیر سرمایه فرهنگی و اقتصادی با واسطه گری سبک زندگی بر نگرش به طلاق معنی دار است تاثیر سرمایه داری تغییر می دهد. همچنین تاثیر سبک زندگی بر نگرش به طلاق معنی دار است نتیجه گیری: اصلاح سبک زندگی نیاز به برنامه ریزی جامع و طولانی مدت دارد تاکید مشارکت کنندگان مطالعه حاضر بر تاثیر عوامل فردی، نشان می دهد که مداخلات مقطعی و کوتاه مدت با هدف رشد شخصی، هویت یابی و افزایشی دانش و مهارت نیز باید به عنوان یک گام در بهبود سلامت جوانانی که برای آنها از قبل برنامه ریزی های بلندمدت صورت نگرفته است در نظر گرفته شود.

تقویت سبک زندگی، جدایی زوجین