هادی پیرسته انوشه - استادیار، مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
یحیی امام - استاد، دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز
سیده الهه هاشمی - دانشجوی دکتری دانشگاه ولیعصر رفسنجان
غلامحسن رنجبر - استادیار، مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

یکی از راهکارهای مبارزه با معضل شورشدن منابع آب و خاک کشور، استفاده از نظام های شورورزی و کشت گیاهان شورزی است. گیاهان شورزی می توانند گزینه جایگزین و مناسبی برای گیاهان حساس یا نیمه متحمل به شوری در مناطقی باشند که عملا امکان کشاورزی رایج نیست. از گیاهان شورزی علوفه ای می توان به خارشتر ( Alhagi ) اشاره نمود که متناسب با پتانسیل های اقلیمی و همچنین کمیت و کیفیت منابع آب و خاک هر منطقهقابل توصیه اند. جنس خارشتر دارای گونه های متنوعی از جمله maurorum ، peseudoalhagi ، sparcifolia ، peudoalhagi و graecorum است. گونه غالب فلات مرکزی ایران به ویژه استان یزد گونه maurorum ( یا camelorum یا persarum ) می باشد که به اسم خارشتر ایرانی نیز شناخته شده است. در این مقاله، نگارندگان به بررسی جنبه های مختلف کشت خارشتر به منظور تولید علوفه با کمیت و کیفیت قابل قبول پرداخته اند. بدین منظور نخست به معرفی خارشتر و مکانسیم تحمل بالای آن به شوری پرداخته شده و در ادامه پاسخ خارشتر به شوری و کیفیت علوفه تولیدی آن در شرایط شور بررسی گردیده است. در پایان نیز ضمن جمع بندی و ارایه نتیجه گیری، افق های پیش رو برای ادامه پژوهش ها در مورد این گیاه تبیین گردیده است.

شورزی، شورورزی، علوفه، گیاهان دارویی