هادی هاشمی - کارشناس مهندسی تولیدات گیاهی، اداره آب شهرستان زرین دشت

گیاه پالایی یا استفاده از گیاهان برای پاک کردن محیط زیست از مواد آلاینده از روش هایی است که امروزه بسیار مورد توجه قرار گرفته است. وتیور ( Chrysopogon zizanioides ) یکی از گونه های علفی است که قابلیت گیاه پالایی آن اثبات شده است. این گیاه حد بالایی از عناصر مختلف را در خاک تحمل نموده و به میزان قابل توجهی فلزات سنگین در خاک و آب را مانند آرسنیک، کادمیم، کروم، نیکل، سرب، جیوه و سلنیوم را جذب و در بافت های خود ذخیره می کند. آستانه تحمل به شوری وتیور حدود 10 دسی زیمنس برمتر می باشد، با این حال در برخی شرایط، گیاه حتی در شوری حدود 48دسی زیمنس بر متر نیز قابلیت زنده ماندن را دارد. تحمل به شوری بالای، کیفیت علوفه قابل قبول و پتانسیل آن در جذب فلزات سنگین، کشت این گیاه را به عنوان یک گونه با ارزش اقتصادی بالا در اگرواکوسیستم های شورورزی مطرح نموده است. با توجه به تحمل بالای شوری و فلزات سنگین و کیفیت قابل قبول علوفه، کشت این گیاه در اگرواکوسیستم های شورورزی و آبیاری با آب های نامتعارف به منظور تولید علوفه قابلیت بررسی بیشتری دارد و نیازمند تحقیقات تکمیلی است.

شورزی، شورورزی، نمک، عناصر سنگین