عبدالکمال دوردی نژاد - گروه صنایع پلیمر، دانشکده مهندسی پلیمر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران واحد پژوهش و فناوری، شرکت پتروشیمی جم، عسلویه، ایران
رضا راشدی - گروه صنایع پلیمر، دانشکده مهندسی پلیمر، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران واحد پژوهش و فناوری، شرکت پتروشیمی جم، عسلویه، ایران
عبدالحنان سپاهی - گروه صنایع پلیمر، دانشکده مهندسی پلیمر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران واحد پژوهش و فناوری، شرکت پتروشیمی جم، عسلویه، ایران
مهدی حمیدی آرانی - واحد پژوهش و فناوری، شرکت پتروشیمی جم، عسلویه، ایران

در این کار رفتار تخریب دو نمونه پلی اتیلن سبک خطی (حاوی آنتی اکسیدانت و فاقد آنتی اکسیدانت) با استفاده از ریولوژی time-resolved مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که نمونه ی حاوی آنتی اکسیدانت از مقاومت حرارتی بالاتری در تست ریومتری در اتمسفر هوا برخوردار بود. نمونه پلی اتیلن فاقد آنتی اکسیدانت به شدت در مقابل تخریب حرارتی ناپایدار است و بعد از اولین تست ریومتری سریعا دچار تخریب شده است. اما زمانی که آنتی اکسیدانت به نمونه اضافه شد نمونه به شدت در مقابل تخریب حرارتی مقاوم شد. نمونه حاوی آنتی اکسیدانت تا 4 مرحله تست ریومتری هیچ تخریبی از خود نشان نداد و بعد از 4 مرحله تست ریومتری شروع به تخریب شدن نمود. هر دو نمونه نیز در زمان تخریب از مکانیزم کراسلینک دچار تغییر ساختاری شدند. روش ریولوژی time-resolved این امکان را ایجاد می کند که داده های تخریب را در زمان ها و فرکانس های مختلف بتوان اندازه گیری نمود.

تخریب، کراسلینک، پلی اتیلن سبک خطی، ریولوژی