نیره واقف مبارکه - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه دانش پژوهان اصفهان

معلولیت، پدیده ای است اجتماعی و بخشی جدا ناپذیر از زندگی بشری به گونه ای که هر انسانی در طول حیات خود به عللمختلف مثل بیماری و حوادث و یا با رسیدن به دوران سالمندی آن را تجربه خواهد کرد و آمارها نشان می دهد که با پیشرفتعلم و تکنولوژی و افزایش سوانح و حوادث نه تنها از تعداد افراد معلول کاسته نمی شود بلکه هر ساله بر تعداد این گروه ازجامعه افزوده می شود . این در حالیست که در صورت فقدان برنامه ریزی لازم و اتخاذ تدابیر و راهکارهای مناسب جهت قابلاستفاده نمودن فضاها و عرصه ها در شهر برای این گروه، عملا مشکلات شهرها افزون می شود به طوری که به یک بحران جدیو تاثیر گذار در تمامی ابعاد توسعه تبدیل می شود . امروزه در دنیا این اعتقاد وجود دارد که مناسب سازی و توسعه محیط هایبدون مانع برای همه افراد جامعه و با هر سطح توانایی یک ضرورت اجتناب ناپذیر است و تعلق به یک قشر و گروه خاصی ندارد.امروزه ها دولت ها و مسوولین اجرایی در شهرها باید برای توانمندسازی افراد دارای معلولیت جهت مستقل زندگی نمودن ومشارکت کامل در تمامی جنبه های زندگی، تدابیر مناسبی را جهت تضمین دسترسی افراد دارای معلولیت بر مبنای برابر باسایرین به محیط فیزیکی، ترابری، اطلاعات و سایر تسهیلات و خدمات ارایه و یا فراهم گردیده جهت عموم در مناطق شهری وروستایی اتخاذ خواهند نمایند .در این مقاله با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به شرح مناسب سازی پارکهای همسایگی ویژهمعلولین و نقش آن در شهرسازی پرداخته شده است . برای دست یابی به این امر ابتدا مطالعات کتابخانه ایی صورت گرفته وسپس به تجزیه و تحلیل موضوع پرداخته شده است . در آخر خلاصه و جمع بندی از مطالب بیان شده و پیشنهاد ها وراهکارهایی برای برنامه ریزی و ارتقا پارکهای همسایگی قابل استفاده معلولین جسمی حرکتی ارایه شده است.

مناسب سازی ،معلولیت،معلولین جسمی _ حرکتی، ، پارک های همسایگی