اعظم قاسمی رایینی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس
علیرضا فرهنگ - دکتری فلسفه تعلیم و تربیت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس

توسعه منابع انسانی به عنوان یکی از دل مشغولی های برنامه ریزان نیروی انسانی در صنعت,و آموزش نوین محسوب می گردد و باید تلاش نمود علاوه بر گزینش نیروی انسانی و گمارش مطلوب بستر مناسبی را برای نگه داشتن آن فراهم ساخت. در راستای نگهداری نیروی انسانی بروز فشارهای شغلی از جمله عواملی است که می تواند سلامت عمومی نیروی انسانی را به مخاطره اندازد و از دیرباز به عنوان یکی از اولویتهای پژوهشی طب محیط کار محسوب می گردد. فشارهای شغلی می تواندمعلمان را با مشکلات متعدد روانشناختی (اضطراب، افسردگی، خستگی عصبی، تحریک پذیری، پرخاشگری، تخلیه ناگهانی عاطفی، پرخوری، رفتار تکانی، ناتوانی در تصمیم گیری، تمرکز ضعیف، توجه کم، حساسیت نسبت به انتقاد) یا جسمانی (سردردهای میگرنی، افزایش ضربان قلب و فشارخون، بیمار یهای قلبی عروقی، دردهای اسکلتی-عضلانی، اختالات ریوی و گوارشی، بیماریهای کلیوی و... )و یا سازمانی (غیبت از کار، افزایش جابجایی و تغییر شغل، تولید پایین، بیگانه شدن با همکاران، عدم رضایت شغلی، کاهش تعهد و وفاداری نسبت به سازمان، افت عملکرد شغلی و کیفیت کار) همراه باشد. تحقیقات نشان می دهند که فشارزاهای شغلی میزان توجه کارکنان را محدود کرده و به این ترتیب ظرفیت کاری کارکنان را کاهش می دهند. علاوه بر آن، دقت و صحت عملکرد نیز کاهش می یابد. فشارزاهای شغلی با نیت ترک شغل نیز همراه هستند. این فشارزاهای تجربه شده در محیط کار، بر زندگی شخصی افراد نیز تاثیر منفی دارند و اختلالات خلقی همراه با فشارزاهای شغلی به زندگی شخصی افراد تعمیم پیدا می کند. در این پژوهش بدنبال معرفی فشارهای شغلی وارد بر معلمان و ارایه راهکارهایی جهت کاستن آنها هستیم.

فشارهای شغلی، استرس، اضطراب