بررسی ارتباط میان یادگیری سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی

دانش در دنیای امروزی یک منبع کلیدی است و ایجاد دانش جمعی یک وظیفه راهبردی برای موفقیت سازمان است (دراکر 1993). عوامل سنتی تولید، زمین و سرمایه اگرچه هنوز مطرح است ولی مرتبه دوم اهمیت را حایز می باشد. بر خلاف عوامل سنتی، تولید دانش منبعی است که در ذهن انسان نهفته است و خلق و نشر آن فعالیتی نامحسوس است و با اجبار محقق نمی شود و مستلزم همکاری داوطلبانه افراد است. سازمان ها بدون تمایل داوطلبانه افراد به همکاری، قادر به توسعه اثربخش خرد جمعی نیستند. هدف از این نوشتار بررسی این مهم است که آیا میان یادگیری سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی رابطه ای وجود دارد یا خیر به عبارت دیگر آیا می توان با ارتقا مکانیسم های یادگیری در سازمان، امیدوار به ارتقا رفتارهای شهروندی شد یا نه مولفه های یادگیری سازمانی که در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند عبارتند از: چشم انداز مشترک، فرهنگ سازمانی، کار و یادگیری تیمی، تفکر سیستماتیک، اشتراک گذاشتن دانش، رهبری مشارکتی و توسعه شایستگی های کارکنان. همچنین شش عامل نیز به عنوان عوامل مهم تاثیر گذار بر رفتار شهروندی سازمانی درنظر گرفته شد که عبارتند از فداکاری، وظیفه شناسی، وفاداری ،توجه، تحمل پذیری (جوانمردی). مولفه های یادگیری سازمانی و رفتار شهروندی در دو پرسشنامه مجزا در نمونه آماری به آزمون گرفته شد و سپس بین دو متغیر رفتار شهروندی و یادگیری سازمانی آزمون همبستگی انجام شد. جامعه آماری پژوهش مدیران و کارکنان شهرداری بندرعباس درنظر گرفته شد. از طریق نمونه گیری تصادفی از بین جامعه آماری مذکور، 172 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردید و پرسشنامه ها (172 پرسشنامه) توزیع و 140 پرسشنامه جمع آوری گردید. نتایج تحقیق نشان داد که سطح یادگیری سازمانی با وضعیت مطلوب فاصله داشته و پایین تر از میانگین، و رفتار شهروندی سازمانی بالاتر ازمیانگین می باشد. در مورد آزمون فرضیه اهم تحقیق مشخص گردیدکه هیچگونه رابطه معناداری میان یادگیری سازمانی و رفتارشهروندی سازمانی درنمونه مورد مطالعه وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، یادگیری سازمانی ، رفتار شهروندی سازمانی ، شهرداری بندرعباس