سیر تحول تلمیح از سبک خراسانی تا پایان سبک عراقی (با تکیه بر رودکی، عنصری، فردوسی، خاقانی، سعدی و حافظ)

بررسی تلمیح وسیرتحول آن در ادب فارسی موضوعی بسیار مهم است بخصوص ایینکه کاربرد این صنعت ادبی جایگاه پررنگی درادبیات گذشته وحال ما دارد. محقق این پژوهش درصدد است کاربرد تلمیح وسیر تحول آن را درسبک خراسانی تا پایان سبک عراقی را مورد بررسی قراردهد. از آنجا که حوزه پژوهش تلمیح در ادب فارسی بسیار گسترده است تحقیق دراین رساله به اشعار رودکی، عنصری، فردوسی و خاقانی، سعدی، حافظ محدود شده است. بطور کلی تلمیح دردوره های مختلف کاربرد های متفاوتی داشته است. تلمیح درسبک خراسانی بیشتر بصورت تلمیحات واشارات ساطیری، ملی و پهلوانی بوده است وشاعران این دوره به زردشت، اوستا و زند و... اشاره داشتند اما تلمیح درسبک عراقی با توجه به تغییروتحولات نظام های سیاسی وگسترش معارف اسلامی ورواج زبان عربی کاربرد تلمیح بیشتر اسلامی بوده است وشاعران این دوره به معارف اسلامی وعلوم قرانی، آیات واحادیث اشاره می کردندودرمقایسه با تمام دوره های ادبی بیشترین کاربرد تلمیح مربوط به این دوره است.

کلیدواژه ها:

تحول تلمیح ، سبک خراسانی ، سبک عراقی ، رودکی ، عنصری ، فردوسی ، خاقانی ، سعدی ، حافظ