مروری بر کارایی eCG جهت کنترل تولید مثل در گاوهای شیری

گونادوتروپین جفتی اسب (eCG) به همراه LH،FSH و هورمون تحریک کننده تیرویید عضو خانواده هورمونهای گلیکوپروتیینی محسوب میشود. در گونه هایی به غیر از اسب، eCG دارای فعالیت بالای مشابه LH و FSH بوده و تمایل بالایی در اتصال به هر دو نوع گیرنده FSH و LH را دارد که این اثر به نوبه خود باعث تحریک ترشح استرادیول و پروژسترون از سلولهای گرانولوزا و تکای فولیکول میشود. تزریق eCG در گاوهای شیری باعث کاهش تعداد فولیکول های آترتیک، بسیج تعداد بیشتر فولیکول های کوچک، رشد پایدار فولیکول های با اندازه متوسط و بزرگ و بهبود پیشرفت فولیکول غالب و فولیکول پیش از تخمک گذاری میشود. در نتیجه، کیفیت جسم زرد فاز لوتیال بعدی بهبود یافته و ترشح پروژسترون افزایش مییابد. درمان گاوها با eCG در صورت عدم وجود فولیکول غالب منجر به تسریع رشد همزمان چند فولیکول و ایجاد تخمک گذاری چندتایی و در صورت حضور فولیکول غالب سبب تسریع روند رشد آن طی دو روز اول پس از درمان میشود. بر اساس این خصوصیات، درمان با eCG برای کنترل فعالیت تولید مثل گاوها به منظور اهداف ذیل انجام میگیرد الف) بهبود عملکرد تولید مثل در مراحل اولیه پس از زایش ب) افزایش رشد فولیکولها و افزایش تخمک گذاری ج) بهبود میزان باروری در گاوهای با تخمک گذاری تاخیری د) استفاده در برنامه های همزمانی و تلقیح در زمان ثابت ه) تحریک افزایش غلظت پروژسترون در طی فاز لوتیال بعدی و در نهایت و) برای ایجاد سوپراوولاسیون. تمام اثرات مثبت این هورمون همیشه در گاوهای دارای چرخه قابل مشاهده نیست و این تاثیر در دامهایی که ترشح LH و فعالیت تخمدانی آنها کاهش پیدا کرده از قبیل اوایل پس از زایش، گاوهای با نمره بدنی پایین، با دوره آنستروس طولانی و تحت شرایط تنش گرمایی بارزتر میباشد. مطالعه حاضر جزییات موارد استفاده از eCG برای بهبود کارایی تولید مثلی در گاوهای شیری را مورد بررسی قرار میدهد.

کلیدواژه ها:

گاو شیری ، eCG ، همزمان سازی تخمک گذاری ، تلقیح در زمان ثابت