معین تهمتن - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک
زهرا عباسی - استادیار،گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نطنز،ایران

با توجه به رویکرد روزافزون زندگی در مجتمع های مسکونی، لزوم توجه به طراحی و تصمیم گیری درباره این فضاها جدی به نظر می رسد. به علاوه یکی از مشکلاتی که در جوامع امروزی مشاهده می شود میزان و شیوه تعامل اجتماعی افراد و نحوه تشخیص حریم ها عرصه های عمومی و خصوصی در محل سکونت و زندگی است که با کم رنگ شدن مفهوم همسایگی روز به روز بر ضعف آن افزوده می شود.براساس این، فرضیه پژوهش حاضرمبتنی بر شیوه سازماندهی عناصر و فضاها در مجتمع مسکونی به دلیل تاثیر عوملی چون خوانایی، نفوذ پذیری، انعطاف پذیری و قلمرو که بر شکل گیری حریم های فضاهای عمومی و نیمه عمومی و خصوصی تاثیر می گذارد و از این رو بر تعامل اجتماعی ساکنان موثر است.بدین منظور پس از تشریح عوامل موثر بر تعالم و مفاهیم در حوزه رفتار های اجتماعی و روابط و تعاملات بین انسان ها با راهکار های ارایه شده و همچنین تاثیر پذیری تعامل از عوامل زمینه ساز در سازماندهی فضا بررسی شده تا بتوان روابط همسایگی را درمجتمع های مسکونی آینده گسترش داد و تعامل لازم را بین زندگی فردی و اجتماعی ساکنین ایجاد کرده تا به سطح بالایی از پایداری حاصل شود روش عمده بکار گرفته شده در این نوشتار از نوع تحلیلی - توصیفی می باشد و جهت گردآوری اطلاعات از منابع اسنادی- کتابخانه ایی بهره برده شده است. نتایج نشان می دهد میزان تعامل اجتماعی ساکنان مجتمع های مسکونی با سازمان دهی مرکزی چند هسته ای و حفظ حریمها و نیاز به خلوت با سازمان دهی محیط زندگی و تعریف روشنی از عرصه های خصوصی و عمومی و همچنین ایجاد سلسله مراتب فضایی میسر می شود

تحلیل تعامل اجتماعی، سازماندهی محیط، روابط همسایگی، تعیین قلمرو، مشخص کردن مرزها