بررسی شیوه های تشویق دانش آموزان در آموزه های اسلامی و تفاوت آن با تشویق در مکاتب غربی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 700

فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PECONF03_084

تاریخ نمایه سازی: 11 شهریور 1397

چکیده مقاله:

از میان تمامی عوامل آموزشی و تربیتی، نقش تشویق و تنبیه به عنوان مهمترین عامل نظام تعلیم و تربیت، جایگاه و اهمیت بسزایی دارد (مهدی آبادی، 1394: 6). آموزش، به فعالیت های از پیش طرح ریزی شده ای گفته می شود که باهدف ایجاد یادگیری دردانش آموزان بین معلم و یک یا چند دانش آموز به صورت کنش متقابل یا رابطه دو جانبه انجام می شود. منظور از کنش متقابل، مبادله گفتار یا اعمال بین معلم و دانش آموزان است که به جریان آموزش و یادگیری جهت می دهد. لذا، هدف از آموزش کمک به ایجاد یادگیری در دانش آموزان است؛ اما یادگیری، موضوع مشخص و واحدی نیست، بلکه تقریبا همه فعالیت هایی که ما در طول زندگی انجام می دهیم از تجارب یادگیری سرچشمه می گیرد (دیویس، 1385: 60). مهم ترین عامل تعیین کننده علاقه مندی یا بی علاقگی دانش آموز نسبت به درس ها و تکالیف مختلف یادگیری تجارب موفقیت آمیز یا شکست او در یادگیری های درس های مختلف است؛ یعنی اگر دانش آموز طی سال های مدرسه همواره تجارب موفقیت آمیزی کسب کند به تدریج بر علاقه او نسبت به یادگیری دروس مختلف و کل محیط مدرسه افزوده می شود؛ و درنتیجه مفهوم مثبتی از خود در او تشکیل می شود، اما اگر این تجارب غالبا با شکست توام باشند، اندک اندک در یادگیرنده، بی علاقگی و بی میلی نسبت به دروس و مدرسه ایجاد می شود و سرانجام ممکن است به مفهومی منفی از خود و توانایی های خود در او بینجامد؛ بنابراین، بهترین راه جلوگیری از بی میلی و بی علاقگی در یادگیرنده و افزایش سطح علاقه و نگرش مثبت او نسبت به یادگیری و فعالیت های مدرسه، فراهم کردن امکانات کسب توفیق در یادگیرنده است (جاویدمهر، 1394) همان طور که مشخص شد رفتارهای مطلوب از رفتارهای نامطلوب تفکیک می شوند و سعی معلم باید بر این باشد که رفتار مطلوب دانش آموزان را در آنها تقویت و نگهداری کند. مهم ترین عامل نگهداشت رفتار یاد گرفته شده، تقویت بلافاصله بعد از رفتار مطلوب است. اگر معلم پس از سپری شدن مدتی از انجام رفتار، آن را تقویت کند، از اثربخشی تقویت کاسته می شود و نتیجه مطلوب به دست نمی آید. ازآنجاکه تقویت کردن بلافاصله همه رفتارهای دانش آموزان در کلاس درس و محیط مدرسه اغلب ناممکن است، معلم می تواند برای رفع مشکل ناشی از تاخیر در تقویت از توضیحات کلامی استفاده کند.