جایگاه تربیت دینی در ساختار نظام آموزش و پرورش با تاکید بر مقطع ابتدایی

در آسیب شناسی دینداری جوانان، اولین توجه ها به سمت آموزش و پرورشی است که فرآیند آموزشی و تربیتی جوان در آن طی شده و البته به طور معمول فرآیندها و محتوا و مربیان دینی مورد سوال قرار می گیرند. دین اسلام به منزله آخرین دین آسمانی، در تعالیم خود توجه و اهتمامی ویژه به ترتیب انسان ها داشته است. توجه به ترتیب دینی و اخلاقی از دیدگاه اسلام، همواره به مثابه اصلی مهم و اساسی در سعادت انسان ها و نیز دور ماندن آنها از گناهان و ناپاکی ها؛ مورد توجه بوده و هست. در کشور ما آموزش و پرورش برای توجه به این اصل مهم و اساسی، در مقاطع تحصیلی، برنامه های درسی متنوع و متعددی تدارک دیده است. در این میان مقطع ابتدایی به دلیل ویژگی های فراگیران آن و نیز اهمیتی که این مقطع بر عهده دارد، این مهم از اهمیت به سزایی برخوردار است؛ از این رو تربیت دینی و اخلاقی دانش آموزان در این مقطع، باید به طور ویژه بررسی شود . با توجه به اهمیت مدرسه به عنوان یک نظام اجتماعی و نقش آن در تربیت دینی دانش آموزان، در این پژوهش تلاش شده راهکارهایی برای دستیابی به این تربیت دینی ارایه شود، بنابراین با استفاده از روش تحقیق توصیفی به تحلیل و سپس نتیجه گیری پرداخته و در پایان راهکارهایی برای جلوگیری از آسیب های تربیت دینی در مدرسه ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

تربیت ، تربیت دینی ، آموزش و پرورش ، دانش آموزان ، مقطع ابتدایی