بررسی نقش پلیس در اصلاح ذات البین و تاثیر آن بر کاهش آمار پرونده های قضایی (مطالعه موردی: چهار کلانتری در تهران)

نظام دادرسی و کشف جرم در قوانین موضوعه ایران، همواره معطوف به مراحل پس از ورود و دخالت نیروی انتظامی و کشف جرم و سپس دادسرا و دادگاه بوده است و همواره از حل و فصل اختلافات و مشکلات قبل از حضور نیروی دولتی و قضایی غفلت میگردید. به رغم تلاش حقوقدانان و تطبیق موضوعات مرتبط با رفع اختلافات با دین منور اسلام و متون فقهی و همچنین نگاهی به حقوق کشورهای پیشرفته از منظر نظام دادرسی، تاسیساتی نظیر میانجیگری، داوری، اصلاح ذاتالبین و . . . رفته رفته در متون قانونی کشور گنجانده شده است تا به لطف آن و تلاش برای حل و فصل دعاوی پیش از ورود مراجع قانونی هم از سنگینی بار پرونده های قضایی کم شود . اساس این پژوهش مبتنی بر این است تا با الهام گیری از روشهای میانجیگری و اصلاح ذات البین برای پلیس نقشی را قایل شویم که طی آن، پلیس بتواند از ظرفیت خود بهره برده و صلاحیت و اختیار این امر را داشته باشد که با ورود به محل اختلاف و یا جرم، طبق یک چهارچوب و تشریفات خاص، تمام تلاش و مساعی خود را به کار گیرد تا موضوع حل و فصل گردیده و اصلا نیازی نباشد که قضیه به مراحل بالاتر رفته و پیگیری قضایی شود. این تحقیق با استفاده ازروش تحلیلی و همچنین استفاده از مدل تجزیه و تحلیل آماری و بهرهگیری از پرسشنامه از جامعه آماری چهار کلانتری در تهران تهیه و ندوین گردیده است.

کلیدواژه ها:

نیروی انتظامی ، اصلاح ذات البین ، آمار پرونده قضایی