بررسی وجود شکست ساختاری و رابطه بین مصرف انرژی و رشد اقتصادی در ایران بین سالهای 1340 تا 1395

اقتصاد ایران در حال گذر از برنامه ریزی متمرکز به سوی برنامهریزی غیرمتمرکز بوده و مبحث انرژی یکی از بحثهای اساسی در این دوران انتقال است. اهمیت این نکته زمانی آشکار میشود که درمی یابیم درآمدهای حاصل از فروش انواع حاملهای انرژی بیش از 90 درصد از درآمد ملی را تشکیل میدهد و از سویی دیگر، اختصاص مبالغ هنگفتی از بودجه ملی به صورت سالیانه با عنوان یارانه انواع حاملهای انرژی صورت میگیرد. بنابراین بحث حذف یارانه های انرژی از حساسیت قابل ملاحظهای برخوردار میباشد. در این مطالعه به بررسی وجود شکست ساختاری و رابطه بین مصرف انرژی و رشد اقتصادی در ایران بین سالهای 1362 تا 1394پرداخته شد و متغیرهای لگاریتم متوسط قیمت حامل های انرژی، لگاریتم تسهیلات بانکی، لگاریتم نیروی کار به همراه متغیر موهومی شکست ساختاری (برای دو نقطه شکست سالهای 1388و 1392) را روی لگاریتم رشد اقتصادی در مدلهای مختلف پویا، تصحیح خطا و بلند مدت مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج برآورد الگوی پویا به روش ARDL نشان میدهد که متغیر لگاریتم متوسط قیمت حامل های انرژی در سال جاری و نیز با یک وقفه تاثیر مثبت و معنیدار بر رشد اقتصادی کشور داشته است و با افزایش قیمت حامل های انرژی، رشد اقتصادی افزایش مییابد و همچنین متغیرهای لگاریتم تسهیلات بانکی، لگاریتم نیروی کار و متغیر موهومی شکست ساختاری نیز بر روی رشد اقتصادی نیز تاثیر مثبت و معنی داری دارد که این روابط در مدلهای بلندمدت و تصحیح خطا مورد تایید قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

الگوی ARDL ، شکست ساختاری ، مصرف انرژی ، رشد اقتصادی