نسیمه اسکندرپورایرندگان - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی

مولانا عبدالقادر بیدل دهلوی عارفی است که اندیشه و زبان او اهمیت و دارای شهرت است. هر -چند گذشته برای بسیاری از اهل فضل و دوستداران شعر در ایران ناشناخته مانده بتود اما در حالحاضر توجه خاصی به آن شده است. همچنین در ولایات دیگر قلمرو زبان فارسی از شهرت بسیاربرخوردار می باشد. نویسندگان و صاحبنظران بسیاری برای شناخت او و اندیشه و شعرش کوشیده-اند. این مقاله به روش توصیفی تحلیلی و با ابزار کتابخانه به بررسی اجرام سماوی ماه و خورشید وفلک در اشعار بیدل می پردازد و معلوم می شود بیدل اعتقاد راسخ دارد به اینکه سرنوشت آدمیاندر آسمانهاست و بخت و اقبال آدمیان متاثر از افلاک است.

بیدل، اجرام سماوی، ماه، خورشید ، فلک