مریم خطیب - دانشجوی کارشناسی ارشد باغبانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان)
فریبا خلیلی - استادیار گروه باغبانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)
مهرداد جعفرپور - استادیار گروه باغبانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)

آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار در دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان انجام شد. تیمارها شامل پوشش های خوراکی در سه سطح (شاهد، آلژینات سدیم 1 درصد و چیتوزان 1 درصد)، اسانس ریحان در دو سطح (عدم کاربرد و کاربرد) بود. نتایج نشان داد که کاربرد پوشش های آلژینات سدیم و چیتوزان در مقایسه با شاهد سبب افزایش درصد افت وزن میوه توت فرنگی شد. درصد پوسیدگی در تیمار آلژینات سدیم و کاربرد توام آلژینات سدیم و ریحان درصد پوسیدگی خاکستری را افزایش داد. اما کاربردتیمار چیتوژان با اسانس ریحان تفاوتی نداشت. تیمارهای کاربرد اسانس ریحان و کاربرد توام اسانس و چیتوزان در مقایسه با تیمار بدون پوشش اختلاف معنی داری از نظر عطر و طعم نشان ندادند. پوشش های خوراکی سبب افزایش مواد جامد محلول عصاره میوه توت فرنگی شد و تیمار چیتوزان در مقایسه با شاهد برتری معنی داری داشت. کاربرد پوشش های خوراکی اسیدیته قابل تیتراسیون افزایش یافت و تیمار چیتوزان در مقایسه با شاهد برتری نشان داد. کاربرد توام ریحان با پوشش های خوراکی سبب بهبود اثر آنها برصفات مورد بررسی شد.

عطر و طعم، کاهش وزن، پوسیدگی خاکستری، مواد جامد محلول