مریم علیمرادی - عضو هییت علمی دانشگاه آزاد واحد بندرعباس

اسطوره ها از دیرباز ریشه در فرهنگ و تمدن ما و پیوند بسیار نزدیکی با شعر دارند،جاودانگی اسطوره ها در کاربرد آنها از ادبیات کهن تا امروز آشکار است. شاعران در هر دوره ای، پرورش دهنده ی باورهای قومی ملت خویشند. چنانکه در اشعار حافظ و شفیعی کدکنی، بازتاب آنها بسیار چشمگیر است. این دو شاعر بزرگ و نامی، شعرشان آیینه ی انعکاس باورهای تاریخی و اساطیری است و درکلامشان انسانهایی جلوه گرندکه به طور کامل جنبه ای اسطوره ای دارند، یا به همان سبک گذشته یا با تغییراتی در شخصیت اسطورهای آنان. مقاله حاضر، به مواردی چند ازاسطوره های ملی دراشعار حافظ و شفیعی میپردازد و دید این دو شاعر را نسبت به اسطوره ها بررسی میکند تا نموداری باشد بر این واقعیت که شاعران در هر دوره ای برای اسطوره های ملی، زمان و مکان نمی شناسند و از این پشتوانه های غنی قومی بهره میبرند و بنا به شرایط خاص اجتماعی هر زمانی، نحوه ی دید و شیوه ی کاربردشان از اسطوره های ملی متفاوت میسازند.

اسطوره ی ملی، شعر، حافظ، شفیعی کدکنی