ساناز تقی پوری حاجبی - دکتری تخصصی زبان و ادبیات فارسی – دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

در این مقاله، داستان های نویسنده ی زن معاصر، مهشید امیر شاهی (متولد (1316 از نظر ساختار سبکی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. او نویسنده، طنزپرداز، مترجم و روزنامه نگار ایرانی است. وی با بهره گیری از سطوح ساختاری، از جمله سطح زبانی، ادبی و محتوایی، آثار دل انگیزی آفریده است و تمامی آثارش، با مسایل اجتماعی درآمیخته است. مسایل و مشکلاتی که در زندگی شخصی داشته نیز در نوع آفرینش آثارش بی تاثیر نبوده اند. از جمله خصوصیات سبکی وی می توان به استقلال سبک، موفقیت در شخصیت پردازی و ظنز نام برد. طنز، یکی از وجوه ثابت و مهم آثار امیرشاهی است که از این بابت، در بین نویسندگان زن ایرانی، دارای موقعیتی شاخص می باشد. وی در داستانهایش کلمات را به صورت مخفف به کار می برد و گاه از زبان شخصیت های داستانش، کلمات را به صورت نادرست و پس و پیش ادا می کند. علاوه بر طنز، کنایه و تشبیه، بیشترین آرایه های به کار برده شده در آثار مهشید امیرشاهی می باشد. در این مقاله، سبک نویسندگی مورد بررسی قرار گرفته است.

مهشید امیرشاهی، ساخترا سبکی، طنز، سطح زبانی، سطح ادبی، سطح محتوایی