پیش بینی خودکارآمدی و رضایت از زندگی دانش آموزان دبیرستانی بر اساس سرمایه های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی

سرمایه های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بر خودکارآمدی و رضایت از زندگی دانش آموزان تاثیر دارند اما این رابطه به ندرت مورد بررسی علمی قرار گرفته است. بر این اساس، هدف عمدهی پژوهش حاضر پیش بینی خودکارآمدی و رضایت از زندگی دانش آموزان بر اساس سرمایه های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بود. پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهرارومیه بود که 398 نفر به عنوان نمونه تعیین و به روش نمونه گیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزار سنجش خودکارآمدی، مقیاس خودکارآمدی موریس، ابزار سنجش رضایت از زندگی، مقیاس رضایت از زندگی هیوبنر و همکاران و برای سنجش ]سرمایه فرهنگی، سرمایه اجتماعی و سرمایه اقتصادی[ مقیاسها پژوهشگرساخته بود. با استفاده از روش تحلیل عاملی، روایی سازه، و با استفاده از همسانی درونی به روش آلفا کرونباخ، ضریب پایایی کلیه مقیاسها مورد محاسبه قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد کالای فرهنگی میتواند خودکارآمدی تحصیلی را به طور مثبت و معناداری پیش بینی کند. رفتارهای فرهنگی می تواند خودکارآمدی اجتماعی را به طور مثبت و معناداری پیش بینی کند و کالای فرهنگی و رفتارهای فرهنگی به طور مثبت و معنادار و اعتماد اجتماعی منفی و معنادار میتوانند خودکارآمدی عاطفی را پشبینی کنند. علاوه بر این، یافته های پژوهش نشان داد مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی و کالای فرهنگی رابطه منفی و معناداری با رضایت از زندگی دارند. نتیجه گیری اساسی پژوهش حاضر این است که والدین و مدرسه ها با افزایش میزان کالای فرهنگی به عنوان بعدی از سرمایه فرهنگی، میتوانند خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان را افزایش دهند. خانواده ها و مدارس با تشویق رفتارهای فرهنگی میتوانند به خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان کمک کنند و با افزایش دسترسی دانش آموزان به کالاهای فرهنگی و تشویق آنان به انجام رفتارهای فرهنگی، میتوانند خودکارآمدی عاطفی آنان را ارتقاء بخشند. و بالاخره این که سرمایه اقتصادی نمیتواند تضمین کننده رضایت از زندگی باشد و خانواده ها و مدارس جهت ارتقای رضایت از زندگی دانش آموزان لازم است به ابعاد و جهات غیرمادی نیز توجه نمایند

کلیدواژه ها:

سرمایه فرهنگی ، سرمایه اجتماعی ، سرمایه اقتصادی ، خودکارآمدی ، رضایت از زندگی