لیلا صابری - گروه هنر، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد شهریار- قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
خشایار کاشانی جو - عضو هییت علمی گروه معماری، دانشگاه آزاد واحد شهریار-قدس، تهران، ایران

با توجه به رشد روز افزون شهرنشینی و پیش بینی اسکان بیش از 60 درصد جمعیت جهان تا سال 2030 در شهرها، مسکن شهری یکی از نیازهای اولیه و اساسی هر جامعه ای به شمار می آید؛ به طوری که بخش عمده ای از هزینه های خانوار های شهری را به خود اختصاص می دهد. در کشور های مختلف، دولت ها اقدامات و برنامه ریزی های جامعی در شهرها، در زمینه تامین مسکن اقشار مختلف به ویژه طبقات کم درامد انجام داده اند. طی سال های اخیر طرح مسکن مهر به عنوان یکی از استراتژی های اصلی دولت و با هدف ایجاد عدالت اجتماعی از طریق تامین سریع، ارزان و باکیفیت مسکن برای گروه های کم درآمد در سال 1386 توسط دولت نهم به اجرا گذاشته شد. با وجود آن که این طرح به عنوان یکی از بزرگ ترین و پربحث ترین طرح های ملی به منظور حل مشکل مسکن گروه های کم درآمد ارایه شد اما با گذشت زمان مسایل و مشکلات مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و کالبدی این طرح آشکار شد؛ پژوهش حاضر از لحاظ هدف، بنیادی می باشد و با روش توصیفی-تحلیلی به مرور اسناد موجود در زمینه طرح مسکن مهر در ایران پرداخته است؛ همچنین به بیان نقاط ضعف و قوت این طرح از نگاه صاحبنظران بررسی شد و سپس با نگاهی تحلیلی چالش ها و فرصت های پیش روی مسکن مهر بیان شده است که به منظور کاهش چالش های مسکن مهر نیاز است به منظور رفاه و آسایش حال ساکنین اقداماتی توسط دولت صورت گیرد تا تمایل و رضایت به زندگی در این مجتمع ها افزایش یابد و مانع خالی از سکنه شدن این مجتمع ها در آینده ای نه چندان دور شود .

مسکن شهری، اقشار کم درآمد، مسکن مهر، عدالت اجتماعی