تحلیل وبررسی تاثیر دوربین های کنترل سرعت در افزایش ایمنی جاده های برون شهری

اعمال روشهای گوناگون مدیریت سرعت در راه ها و کنترل کردن سرعت حرکت وسایل نقلیه در محدوده سرعت ایمن ، یکی از روش های مطرح در پیشگیری از وقوع بسیاری از تصادفات رانندگی در جاده ها است. یکی از مهمترین و کارآمد ترین روشهای جلوگیری از افزایش سرعت غیر مجاز در جاده ها و در پی آن پایین آمدن میزان تصادفات ، به کارگیری ابزار های کنترل سرعت در جاده ها می باشد . با توجه به هزینه بالای بکارگیری سیستم های هوشمند کنترل سرعت و محدودیت در بودجه مالی پروژه ها و مجموعه محدودیتهای دیگر که براساس شرایط هر پروژه در نظر گرفته می شود ، پوشش دادن تمام طول یک مسیر توسط سیستم کنترل سرعت طراحی غیراقتصادی و نامناست تلقی شده و نیاز است تجهیزات کنترل سرعت تنها در نقاطی استفاده شوند که با توجه به محدودیت منابع موجب بیشترین پوشش و کارایی گردند . در این پژوهش سعی بر آن بوده تا با توجه به محدودیتهای نصب و به کارگیری دوربین های کنترل سرعت نسبت به ارایه یک مدل بهینه سازی با هدف بیشینه سازی پوشش آنها در یک مسیر اقدام شود. محدودیتهای مدل بهینه سازی ارایه شده بنابر مشخصات فیزیکی مسیر، محدودیتهای دوربین ها ، سوابق تصادفات در مقطع و سایر موارد است . اعتبار مدل ارایه شده بر روی مقطعی از محور سبزوار-باغچه انجام شد و نتایج حاصل از مکان یابی در حالات مختلف به ازای میزان بودجه مالی در دسترس مورد تحلیل قرار گرفت

کلیدواژه ها:

کنترل سرعت ، دوربین هوشمند ، شاخص تصادفات ، جاده های برون شهری ، ایمنی جاده