غلامحسین محمودزهی
علی شیرافکن کوبکن
محمدعارف رستگار

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه بین خلاقیت و انگیزه درونی بود. این مطالعه به صورت یک بررسی توصیفی همبستگی در زمستان سال 1396 در بین معلمان مقطع دبستان شهرستان ایرانشهر انجام شد. نمونه آماری به صورت روش نمونه گیری در دسترس و مقطعی انتخاب شد. که شامل 40 نفر می باشد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه خلقیت عابدی CT(1363) و پرسشنامه انگیزه درونی IMI(1994) بود. نتایج حاصل از بررسی رابطه همبستگی بین خلاقیت با انگیزه درونی نشان می دهند که بین خلاقیت و انگیزه درونی در سطح معناداری α=0/001 رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین به منظور پیش بینی خلاقیت براساس نمرات حوزه انگیزه درونی از روش تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شد که نتایج به دست آمده نشان داد حدود 65 درصد از واریانس متغیر خلاقیت از طریق متغیر انگیزه درونی تبیین و توجیه شده است.

خلاقیت، انگیزه درونی، معلمان شهرستان ایرانشهر