نقش معلمان مدارس در تربیت دینی دانش آموزان

تربیت تنها و تنها در انسان و به سبب قابلیت عقلی و توانایی شناخت و گزینش او شایستگی کاربرد دارد. تربیت شامل دو فعالیت آموزشی و پرورشی است که اولی می تواند عمدتا شناختی، الزامی و عمومی و متکی بر ارزش های بیرونی (تجویزی ) باشد ولی دومی عمدتا انتخابی، علاقه مندانه و عاطفی و مهارتی است. (غیرتجویزی) تلفیق هر دو و تکمیل آنها به ترتیب می انجامد (صادق زاده قمصری، 1387). تربیت دینی در یک معنا فراهم کردن فرصت های طبیعی و درون یاب است تا افراد خود با تجربه شخصی و الهام از فطرت خویش، با رقه ی تعالی بخش دین را کشف نمایند. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش معلمان در تربیت دینی دانش آموزان است. در این زمینه ابتدا به تعریف مفاهیم تربیت، دین، تربیت دینی و اهداف و ضرورت های تربیت دینی پرداخته شده است. سپس ویژگی های دانش آموزان مومن و نقش و جایگاه معلم در متون اسلامی بررسی شده است و در انتها به بررسی تعامل معلم و دانش آموز و تربیت دینی، بحث و نتیجه گیری و ارایه پیشنهاداتی جهت بهبود وضعیت تربیت دینی پرداخته ایم. روش انجام تحقیق حاضر، تحلیل اسنادی و کتابخانه ای و رویکرد موردنظر توصیفی تفسیری می باشد. امید است تحقیق حاضر در جهت ارتقای سطح تربیت دینی جامعه موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

نقش معلم ، تربیت ، دین و تربیت دینی