محمد راسخی - گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم پزشکی واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
بهرام میرزاییان - گروه روان شناسی بالینی، دانشکده علوم پزشکی واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران،
محمود عابدینی - گروه نورولوژی، دانشکده علوم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران، ساری، ایران

زمینه و هدف: حدود 3 درصد از جمعیت جهان از سردرد مزمن رنج می برند، و سردرد می تواند اثرات تخریبی زیادی در زندگی بیمار ایجاد نماید. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی در بیماران سردرد مزمن بود. روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی ( از نوع قبل، بعد و شاهددار، با دوره پیگیری ) بر روی 24 نفر افراد مبتلا به سردرد مزمن در سال 1396 انجام شد. آزمودنی ها به صورت غیر تصادفی ( هدفمند ) انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه برابر قرار گرفتند. مداخلات درمانی ( رویکرد پذیرش و تعهد ) در 8 جلسه، و هر هفته 2 جلسه 60 تا 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش انجام گرفت که در این مدت گروه کنترل هیچ درمان روانشناختی دریافت نکرد. بعد از گذشت 45 روز از اتمام دوره، هر دو گروه مورد پیگیری قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس یک متغیره و چند متغیره در سطح معناداری 95 / 0 ( ، p<0.05 ) تحلیل شد. یافته ها: در پس آزمون بین میزان کیفیت زندگی در بین دو گروه تفاوت معنادار وجود داشت. در دوره پیگیری در میزان کیفیت زندگی در بین دو گروه تفاوت معنا داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: طبق نتایج این پژوهش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند در افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سردرد مزمن تاثیر گذار باشد. بنابراین به نظر می رسد استفاده از این روش درمانی در بیماران سردرد مزمن در جامعه ایرانی می تواند مفید باشد.

سردرد مزمن، کیفیت زندگی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد