مجتبی رجبی بهاءآبادی - دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
افشین شریعت مهیمنی - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
امین صیاد
علیرضا گنج خانلو - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

قابلیت اطمینان زمان سفر یکی از مهمترین شاخص های ارزیابی عملکرد سیستم های حمل ونقل و راه ها است. تاکنون، چندین شاخص برای اندازه گیری قابلیت اطمینان زمان سفر یک راه ارایه شده است. امروزه، از این شاخص ها در عمل بسیار استفاده می شود. اما، در ایران، شاخص های قابلیت اطمینان زمان سفر، کمتر در عمل مورد استفاده قرار گرفته اند. بر این اساس، این مقاله، انواع شاخص های قابلیت اطمینان زمان سفر ارایه شده در پژوهش های پیشین را تبیین و تشریح می کند. همچنین، با استفاده از داده های تاریخچه زمانی زمان سفر، مقادیر این شاخص ها برای بخشی از محور تهران - آمل محاسبه و تحلیل می شوند. به صورت خلاصه، نتایج این پژوهش نشان می دهد که قابلیت اطمینان زمان سفر در ساعات اوج، کم تر از سایر ساعات روز است. علاوه براین، پیشنهاد می شود که در ارزیابی های قابلیت اطمینان زمان سفر تنها از یک شاخص استفاده نشود. همچنین، برای تحلیل های قابلیت اطمینان زمان سفر، پیشنهاد می۔ شود که، همواره، حداقل از شاخص های زمان حایل یا چولگی همراه با یکی دیگر از شاخص های معرفی شده در این مقاله استفاده شود.

تغییرپذیری زمان سفر، قابلیت اطمینان، شاخص های قابلیت اطمینان زمان سفر