عباس بابازاده - استادیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تهران
فرشید واحدیان موحد - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تهران

در چند ده ه اخیر، رشد تعداد وسایل نقلیه از رشد ظرفیت معابر سبقت گرفته و این موضوع سبب شلوغی معابر شهری شده است. یکی از روش های موثر برای کاهش این مشکل، قیمت گذاری معابر می باشد. این روش، بسته به هدف و ویژگی های محلی ، میتواند به شکل های متنوعی پیاده سازی شود. روش هایی مانند قیمت گذاری محدوده های ترافیکی از این دسته هستند. در شهر تهران برای اولین بار در سال 1359 طرح ترافیک برای محدوده ی مر کزی شهر اجرا شد، اما تا به امروز چندین بار ویژگی های طرح این محدوده مورد بازنگری قرارگرفته است. در این مقاله، ضمن بررسی مفاهیم قیمت گذاری تراکم و روش های متنوع آن، کارایی طرح کنونی شهر تهران بررسی شده و نشان داده می شود که این طرح نه تنها منافع خاصی برای کل شبکه ندارد، بلکه منافع حاصل از آن برای سفرهای داخل محدوده نیز با سیار ناچیز است. در انتها یک طرحی قیمت گذاری جایگزین بر اساس ردیابی وسیله نقلیه توسط GPS پیشنهاد می شود که میتواند موجب ارتقای کارایی طرح شده و در ضمن معایب طرح فعلی را نیز تا حدی جبران کند.

شبکه حمل ونقل، قیمت گذاری تراکم، مدیریت تقاضا، طرح ترافیک تهران