چالش ها، آسیب ها و بسترهای راهبردی آموزش و یادگیری مداوم از منظر فلسفه تربیت اسلامی با تاکید بر سند تحول بنیادین

آموزش و پرورش از موثرترین ابزارهای رشد، آموزش و یادگیری مداوم در جامعه است. می توان آن را سیستمی متشکل از سازمان ها و فعالیت هایی قلمدا نمود که با توجه به اهداف، روش، محتوا و مفاهیم تربیت اسلامی امکان باز اندیشی یافته و در صورت نیاز، در آن تجدید نظر به عمل آورد و نظام تربیتی جدیدی طراحی نمود که افراد بتوانند خود را با تغییرات و اوضاع و احوال جدید سازگار نموده و عملا به صورت انسان هایی به طور دایم در حال تحول و نو شدن درآیند. به گونه ای که فرد دریک فرایند دایمی، آگاهانه و مسیولانه، درگیر یادگیری شده و تعهد خود را نسبت به خود آموزی از طریق ایجاد، تقویت و تثبیت رویکرد یادگیری مداوم ارتقا دهد. این پژوهش که با رویکردی کیفی و با استفاده از روش های تحقیق پدیدارشناسی و سندی- تحلیلی صورت گرفته، ابزار جمع آوری داده ها مصاحبه های نیمه ساختار یافته بوده و جامعه این پژوهش شامل تمام افرادی است که به نوعی در آموزش و پرورش مشغول به کار هستند و نمونه گیری از نوع نمونه گیری سهل الوصول هدفمند بوده که طی آن با 23 نفر مصاحبه شد که نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها شامل شش مقوله زیر گردید: تناسب محتوای درسی با واقیت های زندگی، انگیزش معلمان و فراگیران، روش های تدریس، مهارت های اجتماعی و فعالیت های گروهی، مدرک گرایی و ضمن خدمت معلمان. هر کدام به عنوان یک چالش در تحقق آموزش و یادگیری مداوم متناسب با فلسفه تربیت اسلامی قلمداد شده و برای هر کدام راهبردی پیشنهاد گردید.

کلیدواژه ها:

چالش ها ، آسیب ها ، آموزش و یادگیری مداوم ، فلسفه ی تربیت اسلامی ، سند تحول بنیادین