آموزش و یادگیری مداوم از نگاه پست مدرن

در جهان معاصر،اصول،مبانی و آموزه های پست مدرنیستی در حال گسترش است.آن گونه که در عرصه های مختلف علمی چون سیاست،هنر،ادبیات و از جمله تعلیم و تربیت مسایل تازه ای را باعث شده است. در عرصه آموزش و تعلیم و تربیت ،پست مدرنیسم بیشتر به تبیین بحران زدگی تعلیم و تربیت مدرن می پردازد و در واقع منتقد وضع کلی تربیت در دوران مدرن است. تعلیم و تربیت مورد نظر پست مدرنیست ها بنیان های ثابت و جهانی ندارد و تکثرگرایانه، مبتنی بر گفتمان با تاکید بر تفاوتها،ضد اقتدارگرا و انتقادی است.از طرف دیگر، در دهه های اخیر توسعه دانش به معنای توسعه اطلاعات عمومی، اجتماعی، فرهنگی، علمی و تکنولوژی، اهمیت زیادی پیدا کرده است و جنبه کاربردی و سودمندی آن نقش محوری پیدا کرده است، بطوریکه در دهه آغازین قرن بیست و یکم ،تولید دانش محور،اقتصاد دانش محور، شهروند دهکده جهانی بودن و جامعه مطلع و در حال یادگیری از ملاکهای توسعه یافتگی کشورها محسوب می شود.با توجه به گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات ،کارکردی جدید برای آموزش و پرورش شکل گرفته و به تبع آن آموزش مداوم به عنوان رویکردی نو در مقابل کاستیهای نظام آموزش رسمی ،مطرح شده است.در این پژوهش تلاش شده است با روش مراجعه به منابع اصلی و فیش برداری از اسناد اصلی و جمع آوری مطالب و اطلاعات مورد نظر به تبیین و تفسیر مسیله مورد پژوهش پرداخته شود و با توجه به رویکرد پست مدرن،آموزش مداوم را مورد بررسی قرار دهد و این نتیجه حاصل شد که آموزش مداوم در صورت پذیرفتن رویکرد پست مدرن ناگزیر است برخی از ویژگی های این رویکرد مانند ساختارشکنی،شهروند انتقادی، نسبیت گرایی، خودآفرینندگی و تفکر نقاد را بپذیرد

کلیدواژه ها:

پست مدرن ، تعلیم و تربیت ، آموزش مادام العمر