مهدی کلان فر نیانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته حقوق جزا و جرم شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی همدان مشاور حقوقی موسسه حقوقی پرتو میزان عدالت برنا

خصوصی سازی امور زندان ها، پدیده ی نوظهوری نیست. بلکه خصوصی سازی امور زندان ها به عنوان روشی جدید برای افزایش ظرفیت زندان های موجود همراه با بالابردن کیفیت با هزینه کمتر، تلقی می شود. در اعصار گذشته، زندان های خصوصی به اشکال مختلف سنتی و مدرن وجود داشته اند. به طوری که قبل از شکل گیری قدرت عمومی در جوامع مختلف، اجرای مجازات در دست اشخاص قدرتمند قبایل بود. اما پس از شکل گیری دولت ها به شکل امروزی، اشخاص خصوصی نیز حق دخالت در اجرای مجازات و یا اداره زندان ها را پیدا کردند. در زندان های ایران استفاده از خدمات بخش خصوصی سابقه ای 50 ساله دارد. قبل از انقلاب اداره تاسیسات زندان های عادل آباد و وکیل آباد به بخش غیر دولتی واگذار شده بود. پس از انقلاب با تدوین سیاست های کلی اصل 44 قانون اساسی، گام هایی در جهت توانمندسازی بخش خصوصی به منظور کاهش تدریجی حجم دولت، انجام شد. قوانین و مقررات مربوط به زندان ها در کشورمان، تغییر و تحولات بسیاری را پشت سر گذاشته اند. واگذاری در زندان وکیل آباد مشهد به صورت نیمه خصوصی انجام شد و در زندان عادل آباد شیراز واگذاری کامل صورت گرفت. در هر دو مورد، پس از طی دورهای نه چندان طولانی، اجرای طرح خصوصی سازی متوقف شد. حال سوالی که به ذهن متبادر می گردد آن است که خصوصی سازی زندان ها در ایران چه جایگاهی داشته و آیا تجربیات موفقی در این زمینه وجود داشته است یا خیر در پژوهش حاضر در پی دستیابی به پاسخ این پرسشبرخواهیم آمد

خصوصی سازی، زندان خصوصی، حقوق زندانی،قوانین واگذاری زندان ها، جهانی شدن