وحید خاجوی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی - دانشگاه محقق اردبیلی - اردبیل

بخش کشاورزی سهم مهمی در تولید ناخالص داخلی کشور دارد به طوری که در سال 1٬387 بیش از 20% از کل اشتغال را به خود اختصاص داده است این بخش به ویژه در کشورهای جهان سوم که مراحل اولیه توسعه صنعتی را تجربه می کنند به عنوان موتور محرکه توسعه سایر بخش ها و سنگ بنای توسعه صنعتی درون زا و متکی به خود به شمار می رود. این توسعه برای رسیدن به یک سیاست مطلوب به منظور رشد پایدار، باید به گونه ای باشد که افزون بر پذیرش نرخ رشد درآمد سرانه واقعی، از تخمین ذخایر سرمایه ملی یا ذخایر سرمایه طبیعی جلوگیری کند به عبارت دیگر، توسعه پایدار کشاورزی ضامن کارآیی اقتصادی، پذیرش اجتماعی، تناسب فنی و حفاظت از محیط زیست است و در راستای یک معیشت پایدار بتواند تنش ها و شوک ها را تعدیل کند، توانمندی ها و دارایی ها را حفظ یا افزایش دهد، فرصت معیشت پایدار را برای نسل بعدی فراهم کند و برای منافع خالص سایر معیشت ها، در سطح محلی، جهانی و در بلندمدت و کوتاه مدت موثر باشد. هدف از این مقاله تحلیلی توصیفی از معیشت روستایی بر پایه کشاورزی پایدار در جوامع روستایی و ارایه راهبردهای در این زمینه می باشد و ابزار گردآوری اطلاعات نیز کتابخانه ای می باشد.

معیشت روستایی، کشاورزی پایدار، توسعه، چالش ها