بررسی مقوله (حذف) در ماثورات عرفا در کشف الاسرار میبدی

ساخت های نحوی می توانند شامل سازه ها یا مقوله های تهی باشند که در اشتقاق ساختار و منابع، فغان اما فاقد مختصه های آوایی هستند. حذف بر واقعیت دلالت دارد که در آن نگاشته متداول صورت و معنا وجود ندارد. این معنای بدون صورت یکی از جلوه های هنری زبان است. با توجه به اینکه عرفان پرداختیم و هنرمندان به مذهب است و همین طور مقوله حضرت یکی از مولفه های آندزیت ادبیات به شمار می آید و باعث ایجاد انسجام در متن می گردد، پژوهش حاضر به بررسی مقوله حذف در ماثورات مشایخ صوفیه در کسف الاسرار میبدی می پردازد. مخاطب این ماثورات فاصله های خالی متن را پر می کند و به این شکل میان او و متن مناسبتی و آن برقرار می شود. یافته های این پژوهش نشان می دهد که در کشف الاسرار میبدی در حدود دوهزار 600 جمله از ماثورات مشایخ وجود دارد که در حدود 60% از جملات محذوف عنه ، وابسته یا وابسته های پیشین اسم، جانشین هسته محذوف شده اند و در گروه های سنی نیز رابطه بین حذف و مرجع مبتنی بر همانندی معنایی و ساختاری است. همین طور در 35% ماثورات مشایخ ، فاعل - انسانی یا ماورای طبیعی - جمله حضور ندارد. این حذف ها بیشتر به قرینه لفظی است و در کمتر از نیم این جملات بی فاعل ، حضرت متکی بر پیش فرض ها و یا دانش پیشین مخاطب اصلی رویکرد هنری عنوان خواننده را از لحاظ غریزه توچال رضایت خاطر و به لحاظ عاطفی و فکری به کنکاش وامی دارد.

کلیدواژه ها:

کشف الاسرار ، میبدی ، ماثورات مشایخ ، حذف