ارزیابی قابلیت اطمینان سیستم های قدرت در حضور مزارع بادی و برنامه های پاسخگویی بار

در این مطالعه، به منظور محاسبه شاخص های قابلیت اطمینان سیستم های قدرت روشی مبتنی بر تیوری فازی اریه شده است. با استفاده از این روش می توان مشکل عدم قطعیت در تخمین بار را تا حد زیادی تحت کنترل درآورد. همچنین در این تحقیق به منظور بررسی اثر مزارع بادی و اجرای برنامه های پاسخگویی بار بر قابلیت اطمینان سیستم، یک شبکه نمونه در نظر گرفته شده و در دو حالت حضور و عدم حضور مزارع بادی و همچنین اجرای برنامه های پاسخگویی بار و عدم اجرای این برنامه ها، شاخص های قابلیت اطمینان یعنی LOLE و EENS محاسبه شده است. استفاده از مزارع بادی و اجرای برنامه های پاسخگویی بار باعث بهبود قابل توجهی در LOLE و EENS شده است. همچنین به منظور ارزیابی مدل فازی ارایه شده در هر مرحله نتایج مدل فازی با سایر مدل های دقیق مقایسه شده که نتیجه نشانگر دقت قابل قبول این روش می باشد. منطقه مورد مطالعه به منظور فعالیت مزرعه بادی شهر زاهدان بوده و برای مدل سازی سرعت باد از داده های این شهر استفاده شده است؛ همچنین به منظور پتانسیل سنجی اجرای برنامه های پاسخگویی بار از داده های همین شهر استفاده شده است. برای مدل سازی عدم قطعیت در سرعت باد از روش احتمالاتی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

قابلیت اطمینان ، مزارع بادی ، تیوری فازی ، شاخصهای قابلیت اطمینان ، مدلسازی عدم قطعیت ، پاسخگویی بار