سیده فاطمه سیدخلخالی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر،دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور
احمدرضا کشتکارقلاتی - استادیار معماری، دانشکده عمران، معماری و هنر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران

نیاز زندگی به آب، منجر به جستجو و مکاشفه در رودها و دریاها و گستردگی محیط آبی گشته است. نخستینسکونتگاه های انسانی در حاشیه عرصه های آبی انتخاب و با توسعه و رونق روز افزون، بستر تعالی انسان و مهد تمدن هایباستانی گشتند. طراحی کرانه دریا، منظر ساحلی شهر را نظم بخشیده و کیفیت حسی و بصری آن را ارتقا میدهد.ساحل بخشی از هویت اکولوژیک شهرهای حاشیه دریا به شمار میآید، لذا ساماندهی و ارتقای منظر ساحلی یکی ازاصلی ترین پروژه های اکولوژیکی شهر است اما آنچه در مناطق ساحلی بیش از هر چیز اهمیت می یابد، حضور دریا وتمایل افراد برای ورود به آب است. به همین خاطر، وظیفه یک معمار منظر برای ایجاد فضایی دلپذیر در محیط ساحلی،با شناخت کیفیات دریا و نقش آن در منظر ساحلی آغاز میشود. در این راستا، با بررسی دو ساحل مذکور به عنواننمونه، به اهمیت موضوع الگوهای محیطی پی برده و به این سوال پاسخ میدهیم که: طراحی منظر ساحلی با توجه بهچه الگوهایی صورت می گیرد این مقاله بر آن است تا با روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از شواهد دو نمونه ازسواحل خارجی، از لحاظ الگوهای محیطی به طور تطبیقی همراه با شیوه نتیجه-گیری منطقی به بیان اشتراکات وافتراقات آنها بپردازد. نتایج حاصله حاکی از آن است که الگوهای محیطی یکی از کارکردهای اساسی طراحی منظرساحلی است که موجب تغییرات بنیادی در خلق سواحل با ویژگیهای خاص هر منطقه میگردد. طراحان منظر بابکارگیری صحیح این الگوها به الگوهای ساحلی انسان محور دست مییابند و نهایتا به ارتقاء گردشگری ساحلی آن کمک می نمایند.

ساحل، پارک ساحلی، ساحل لاگونای مکزیک، ساحل ترویای اسپانیا، الگوهای محیطی