الناز خوشرو - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد پردیس، پردیس، ایران
دنیا روشن - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد پردیس، پردیس، ایران
طاهره رضازاده زنده دل - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد پردیس، پردیس، ایران

عرصه های سیاسی، اجتماعی واقتصادی ایران شاهد تحولات وسیعی در دوران پهلوی بودند. این تحولات، اثرات فرهنگی، جمعیتی و کالبدی وسیعی بر جای گذاشتند. در این دوره، تمرکز گرایی، مهاجرت سیاست های توسعه موجب رشد فزاینده جمعیت تهران شدند و به این ترتیب کمبود مسکن و گرانی زمین در پایتخت پدید آمد. در چنین شرایطی، کوی های مسکونی متعددی با بهره گیری از اصول معماری و شهرسازی نوین در اطراف تهران ساخته شدند که بیش از این سابقه نداشتند. با این وصف ا ین پژوهش بر آن است که مشخص نماید چه عواملی منجر به شکل گیری این رهیافت تازه شدند و در ادامه به بررسی چگونه شکل گیری کوی مسکونی نارمک پرداخته شده است. در انجام این پژوهش از روش تحقیق تفسیری- تاریخی و روش های کتابخانه ای و میدانی استفاده گردید و همچنین کیفیت محیط شهری محله نارمک از دیدگاه ساکنین به وسیله پرسشنامه مورد سنجش قرار گرفته است و در ادامه و با بررسی نقش احتمالی حامیان و مخاطبان کوی ها، حکومت، مردم و معماران اضلاع نقش آفرین در پیدایش این رهیافت دانسته شده، نقش آنها در پیدایش و پذیرش این کوی ها مورد کاوش قرار گرفت. مشخص گردید که نوگرایی در دوران پهلوی خصوصیت مشترک و علت همسویی اراده این سه عامل در مسیر پیدایش این کوی ها است و در رسیدن به پاسخ نقشی کلیدی ایفا می کند. این مطالعه نشان داد که همگرایی حکومت، مردم و معماران در یک تحول معماری ضروری است.

کوی مسکونی، نوگرایی، پهلوی دوم، نارمک، کیفیت شهری