فریبا راضی - کارشناسی ارشد ، برنامه ریزی شهری ، دانشگاه پیام نور ، ایران
فایزه نصوری گزنی - کارشناسی ارشد ، معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز ، ایران
سیدحسن رسولی - کارشناسی ارشد، برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور ، ایران

هدف اصلی این پژوهش برنامه توسعه فضایی مبتنی بر اصول نو شهرگرایی در برنامه ریزی محله های شهری است. در اینپژوهش مورد مطالعه روش تحقیق، توصیفی _تحلیلی می باشد. در این راستا به نظر می رسد بررسی اصول نوشهرگرایی کهدر آن تقویت واحدهای اجتماعی محله و مراکز با هویت شهری در نظر گرفته شده و به مقیاس انسانی و نیازهای جامعهمحلی توجه می کند و از طرفی دیگر در مقیاس گسترده ای در جهان استفاده شده و موفقیت های چشمگیری را همراهداشته است ضرورتی اجتناب ناپذیر است . به دنبال توسعه ی شیوه ی زندگی شهرنشینی، با تغییر روابط اقتصادی، اجتماعی وتحول جهان بینی جوامع انسانی، تمایل برای برگشتن به سبک زندگی شهرنشینی سنتی و تلاش برای پیدا کردن راهی بریتطبیق نیازهای زندگی مدرن امروزی با آن افزایش یافت که یکی از نتایج آن دیدگاه نوشهرگرایی است که به دنبال ترسیمدوباره ی مفهوم محله است. از عواقب گذر از زندگی شهری سنتی به زندگی شهری مدرن در کشور ما، گم شدن حلقه ی پیوندبین مفاهیم سکونت، هویت و تعلق خاطر است. در واقع اصول نوشهرگرایی به شکل دادن محله های نسبتا پر تراکم، قابلپیاده روی و دارای کاربری مختلط با یکدیگر تاکید کرده و ترکیبی از سبک های معماری، رشد هوشمند، مخالفت با توسعههای پراکنده و شهرسازی پایدار مبتنی بر حمل و نقل عمومی را مد نظر قرار می دهد. در ارتباط با ضرورت شناسایی ایناصول باید گفت که امروزه اصول نوشهرگرا یی در مقیاس وسیعی در برنامه ریزی محله های شهری در نقاط مختلف جهان بهکار گرفته شده و موفقیت های چشمگیری به دنبال داشته است. صاحب نظران و برنامه ریزان شهری نیز استفاده از ایناصول در برنامه ریزی محله های شهری را حمایت کرده و به کارگیری آن را لازمه شهرسازی پاید ار می دانند. لذا شناساییاین اصول و مزیتها و راهکارهای اجرایی آن، می تواند راهگشای حصول به راهبردهایی جهت حصول به برنامه ریزی موثر درمحله های شهری، باشد.

برنامه توسعه فضایی، نوشهرگرایی، برنامه ریزی محله