بررسی نقش داستان در ادبیات غنایی با تاکید بر داستان عاشقانه ی یوسف و زلیخا

ادبیات غنایی تجلی گاه احساسات لطیف و اندیشه های بکر شاعران پارسی گوی و داستان پردازی است که در این گنبد دوار یادگاری خوشتر از صدای سخن عشق نیافته و داستان های عاشقانه ی خویش را به نظم کشیده، و همراه با چاشنی ذوق و اندیشه و تجارب ، مهارت خویش در هنر داستان پردازی به منصه ظهور رسانده اند. داستان یوسف و زلیخا روایتی زیبا است که در قرآن کریم نیز بدان اشاراتی گردیده و از این مضمون نیز شایان توجه می باشد، داستان ابتدا با وضعیتی متعادل آغاز و سپس با رخداد حوادث بر جذابیت آن افزوده میگردد، که از نوع ساختارگرایی در این نوع ادبی قابل تامل میباشد. موضوع و هدف مقاله پیش رو بررسی نقش داستان در ادبیات غنایی با تاکید بر داستان یوسف و زلیخا میباشد و یافته ها نشان می دهد گرچه طراحی این داستان ساده بوده ولی از پیچیدگی های خاصی برخوردار است و نتایج حاکی از آن است که وجود ساختار منسجم، پایان خوش و تضادها جذابیت این داستان را دوصد چندان نمود.

کلیدواژه ها:

داستان ، ادبیات غنایی ، یوسف و زلیخا ، عشق