علی محمد پشت دار - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور
مهرنوش علی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور مرکز تهران جنوب

حسین منزوی از شاعران معاصر است که به خاطر نوآوری های فراوانش در غزل و ایجاد قالبی تازه و امروزی برای آن، لقب پدر غزل معاصر ایران گرفته است. او همچنین در شعر نو هم بدعت هایی تازه بنا نهاده که درخور توجه است. وی کماکان در شعرهایش بویژه غزلیات و اشعار نو، بواسطه ی دیگرگونه گفتن، مفاهیم جدیدی را به شعر اضافه و وارد کرده و برجستگی زبان و گفتار او در اینگونه اشعار، بارز است. یاکوبسن معتقد است که برجسته سازی زبان به دو طریق هنجارگریزی و قاعده افزایی صورت میگیرد. هنجارگریزی مربوط به محتوای زبان است و به نوعی، انحراف از زبان خودکار است. در مقاله ی حاضر، تلاش شده که به هنجار گریزی در ساختار اشعار سپید و نیمایی حسین منزوی پرداخته و برجستگی زبان وی، از این دیدگاه آشکار شود.

هنجارگریزی، شعر نو، اشعار سپید و نیمایی، حسین منزوی