جلوه گل در شعر شاعران سبک خراسانی

گل ها بویژه گل سرخ یکی ازجلوه های زیبایی های طبیعت اند و در سروده های فارسی، بویژه در اشعار شاعران سبک خراسانی، به قدر خودمورد توجه ذوق، عاطفه و احساس شاعران بوده و سرایندگان این سبک در سروده هاشان از هر نوع و قالب،از این پرورده های لطف و زیبایی، جای جای یاد نموده و آن ها را توصیف کرده اند و زیبایی های هر یک از این مایه های عز و ناز را در اشعار خود ذکر کرده و برشمرده اند. شناخت و توصیف انواع گل ها، از مسایلی ست که در ادب فارسی همیشه مورد توجه بوده است. این مقاله به بازخوانی گل ها از منظر توصیفات شاعران سبک خراسانی ازآن ها پرداخته و ضمن بررسی، نمونه هایی از سروده های این شاعران را درباره انواع گل ها، ارایه نموده است. به جهت آشنایی بیشتر، معرفی گل ها از منظر گیاه شناسینیزتا حدی، مورد توجه قرارگرفته است. چرا که شناخت زیبایی شناسانه ی گل ها بدون توجه به شکل، ترکیب، رنگ و عطر هر یک از آن ها، ناقص و ناتمام خواهد بود. گاه توجه به تیره های هر گل، بویژه تیره های گل سرخ و نام هر یک، ما را به شناخت بیشتر طیف وسیعی از گل ها، آن هم در ابعاد گوناگون رهنمون شده است. دیگر از مسایل مورد نظر در این مقاله، چگونگی توصیف و شیوه های گزارش و پردازش شاعران کهن از هر یک از گل هاست و این به شناخت دقیق و ظریف و تخیل آمیز سرایندگان ازجهان بیرون و بهره جویی آن ها از صور بلاغی در توصیف طبیعت، بویژه گل ها و گیاهان، وابسته است. بنابراین قدرت توصیف هر شاعر بر پایه ی توانایی های بلاغی و فهم و دریافت ظریف و لطیف او از طبیعت، استوارست. نگارنده در این مقاله مسایل مطرح شده را با توجه به سروده های سبک خراسانی و کتاب های گل شناسی و گیاه شناسی توضیح داده است

کلیدواژه ها:

سبک خراسانی ، گل ، ارغوان ، نرگس ، لاله ، نسترن ، سوسن ، سنبل