تصمیم گیری گروهی در شرایط عدم اطمینان با اشکال متفاوت بیان ترجیحات و ماتریس های مقایسات زوجی ناقص

ورودی های یک مسیله ی تصمیم گیری اکثرا مبتنی بر قضاوت شخصی افراد است؛ در بیشتر موارد نیز نمی توان این قضاوت ها را در قالب مقادیر عددی و قطعی بیان کرد. از این رو عدم اطمینان بخش اجتناب ناپذیر تصمیم گیری های گروهی تلقی می شود. با توجه به عدم تمرکز تصمیم گیرندگان در یک نقطه ی جغرافیایی، در بیشتر موارد، اجماع بر سر شکل یکسان بیان ترجیحات از سوی تصمیم گیرندگان میسر نیست. همچنین با توجه به این که معمولا تصمیم گیرنده درباره ی تمام جوانب مسیله ی مورد بحث دانش کافی ندارد، دقت مقایسات زوجی نیز محل تردید است. در این نوشتار، روش جدیدی برای تصمیم گیری گروهی با بیان زوجی نیز محل تردید است. در این نوشتار، روش جدیدی برای تصمیم گیری گروهی با بیان متفاوت ترجیحات در شرایط عدم اطمینان و با فرض ناقص بودن ماتریس مقایسات زوجی ارایه می شود. در این روش یک مدل برنامه ریزی ریاضی با سه تابع هدف ارایه می شود. این مدل تواما به دنبال بیشینه سازی شاخص توافق گروهی، کمینه سازی شاخص ناسازگاری های فردی و بیشینه سازی پایداری اوزان نهایی گزینه هاست.

کلیدواژه ها:

تصمیم گیری گروهی ، ماتریس مقایسات زوجی ناقص ، بیان متفاوت ترجیحات ، پایداری اوزان ، توافق گروهی ، سازگاری فردی