پهنه بندی کمی سطح زمین به وسیله ضرایب کمی در راستای مکان یابی بهینه پخش سیلاب (مطالعه موردی حوضه آبخیزگربایگان فسا)

اساس آمایش سرزمین پهنه بندی ژیومورفولوژیک سطح زمین است که اولین مرحله آن تعیین پهنه های همگن سطح زمین از نظر خصوصیات ژیومورفولوژیک میباشد. در این مطالعه به منظور تشخیص محدوده های مناسب برای تغذیه مصنوعی در منطقه کوهستانی گهر و دشت گربایگان، در استان فارس، از پهنه بندی سطح زمین با ضرایب کمی ایوانس- شری استفاده گردید. پهنه بندی سطح زمین به روش کمی به دلیل تعیین و تفکیک دقیق تیپ ها، رخساره ها و عوارض سطحی زمین نقش مهمی در تعیین دقیقتر قابلیت اراضی دارد. برای این تحقیق داده های رقومی ارتفاعی با دقت 10 متر اخذ شده از سازمان نقشه برداری مورد استفاده قرار گرفت. با استفاده از ابزار برازش سطح در نر م افزار متلب رابطه مربوطه به هر فرم به قطعات محدود، از سطح برازش شد و با اعمال برنامه های داده شد. سپس هر یک از ضرایب کمی به صورت پهنه هایی مشخص شد. برای تعیین درجه برازش از پارامتر مجموع اختلاف مربعات اختلافات سطح استفاده گردید. که با استفاده از درجه برازش درجه مناسب بودن سطح برای مکانیابی بهینه پخش سیلاب با دید مورفولوژی سطحی، تعیین شد. که نتایج نشان می دهد که سطوح واقع در پایین دست مخروط افکنه ها و دشت ها در جنوب منطقه مورد مطالعه مناسب ترین مناطق برای پخش سیلاب هستند که در مجموع سطحی معادل 10 درصد از مساحت کل منطقه را در بر میگیرند.

کلیدواژه ها:

ایوانس- شری ، پهنه بندی کمی ژیومورفولوژیک ، پخش سیلاب ، گربایگان