بهزاد کوهی - کارشناسی ارشد شیمی، آزمایشگاه ریزآلاینده، شرکت آب و فاضلاب اردبیل، اردبیل، ایران
شاهین پاست - کارشناسی مهندسی عمران آب و فاضلاب، شرکت آب و فاضلاب اردبیل، اردبیل، ایران

فرآیند انعقاد و لختهسازی یکی از روشهای معمول مورد استفاده در تصفیهخانه های آب جهت تصفیه آبهای سطحی میباشد. این فرآیند در صورت صحیح انجام شدن میتواند بر روی حذف فلزات سنگین نیز تاثیر گذاشته و درصد حذف فلزات را به بیشترین مقدار خود برساند. در تحقیق حاضر تاثیر مواد منعقد کننده مختلف، عناصر موجود در آب مانند یونهای کلسیم و سولفات بر روی فرآیند کاهش آرسنیک در pH های مختلف موردبررسی قرارگرفت. آزمون جار نیز جهت تعیین مقدار بهینه منعقدکننده و بررسی تاثیر پارامترهایی از جمله pH، نسبت غلظت منعقد کننده، دما، سرعت هم زدن و غیره استفاده شد. درصد کاهش آرسنیک کل در حضور ماده منعقد کننده پلی آلومینیم کلراید 10 تا 15 درصد بیشتر از کلروفریک مشاهده شد. نتایج نشان داد که در صورت استفاده از مواد کمک منعقد کننده پلیالکترولیت درصد کاهش فلز بیشتر افزایش مییابد. مواد محلول موجود در آب تاثیر متفاوتی بر روی کاهش غلظت آرسنیک در کنار تغییرات pH از خود نشان دادند.

آرسنیک؛ پلی آلومینیم کلراید؛ پلی الکترولیت؛ کلروفریک؛ کلرید آلومینیم