علی اکبر سالاری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
احمد حسن آبادی - استاد، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
حسن نصیری مقدم - استاد، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
غلامعلی کلیدری - دانشیار، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

به منطور بررسی تاثیر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر عملکرد، شاخص های لاشه ، جمعیت میکروبی و بافت شناسی روده کوچک، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار 10 قطعه ای انجام شد. در این آزمایش ، از 280 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس 308 (ماده) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره های حاوی دو سطح اسید کلریدریک (5/1 و سه درصد)، دو سطح اسید بوتیریک (2/0 و 4/0 درصد) و دو سطح مخلوطی از آنها (5/1 + 4/0 و 3 + 2/0 درصد به ترتیب اسید کلریدریک + اسید بوتیریک) و یک تیمار شاهد (بدون افزودنی) بود. افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر میانگین وزن بدن در دوره رشد کاهش معنی داری را در مقایسه با گروه شاهد نشان داد (05/0P<). اسیدهای افزوده شده به طور معنی داری باعث کاهش مصرف خوراک و افزایش ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد نسبت به تیمار شاهد شدند (05/0P<). اثر تیمارها بر شاخص های لاشه، جمعیت میکروبی و بافت شناسی روده جوجه های گوشتی در مقایسه با گروه شاهد معنی دار نبود. نتایج حاصل نشان داد که استفاده از اسید کلریدریک و اسید بوتیریک در جیره های غذایی در کل دوره پرورش تاثیر مثبتی بر عملکرد رشد ، شاخص های لاشه و مورفولوژی روده کوچک جوجه های گوشتی ندارند.

اسید کلریدریک، اسید بوتیریک، بافت شناسی، جوجه گوشتی، شاخص لاشه، عملکرد