جواد رحمان نژاد - دانشکده مهندسی دریا، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، شاهین شهر، اصفهان
حسن قاسمی - دانشکده مهندسی کشتی سازی و صنایع دریایی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر تهرا
عباس مرید حسنوند - کارشناس ارشد مرکز آماد و پشتیبانی ناجا

به طور کلی طراحی بهینه سیستم پیشرانش برای یک شناور از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد الگوریتم های ژنتیک (Gas) با قدرت بالایی می توانند برای یافتن پارامترهای بهینه درفضاهای بزرگ جستجو کنند. بنابراین این الگوریتم ها می توانند بخوبی در مسائل طراحی پیشبرنده با درنظرگرفتن جوانب مختلف بکاربرده شوند. در این مقاله با استفاده از روش الگوریتم ژنتیک سعی برطراحی بهینه یک سیستم پیشرانش از نوع پروانه ای شده است. پروانه مورد استفاده از سری استاندارد –B انتخاب شده است و در واقع هدف اینست که از میان طرح پروانه ای موجود در این سری بهترین طرح پروانه برای استفاده در شناور مورد نظر انتخاب شود. برای این منظور یک کشتی به عنوان مثال در نظر گرفته شده و با داشتن مشخصاتی چون نوع کشتی، سرعت آن، میدان ویک، قدرت تحویلی به پروانه و ... ، پروانه طوری طراحی شده که ضمن اینکه شرایط عدم وقوع کاویتاسیون و استحکام سازه ای ارضا شده باشد راندمان هیدرودینامیکی ماکزیمم باشد.

الگوریتم ژنتیک، قیدهای استحکام سازه ای و هیدرودینامیکی، بهینه سازی راندمان پروانه