اکرم اسماعیلی اول - دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی
فرزاد دهقانیان - دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی

هدف از این مقاله ارایه یک مدل دو سطحی به منظور تعیین یارانه بهینه تخصیص داده شده از طرف دولت به شرکتهای جمع آوری و بازیابی محصولات برگشتی است. دولت به عنوان رهبر در مدل دو سطحی، به منظور دستیابی به حداقل نرخ جمع آوری، به ازای هر واحد محصول جمع آوری شده توسط شرکتها، به آنها یک واحد یارانه میپر دازد و در تلاش است تا یارانه پرداختی خود را کمینه کند. شرکت ها به عنوان پیرو، مراکزی را به منظور جمع آوری و بازیابی محصولات، تاسیس کرده و محصولات را از مشتریانی که مالک آنها هستند، در ازا ی پرداخت مبلغی جمع آوری می کنند. مشتریان میتوانند با توجه به مبلغ پیشنهاد شده توسط این شرکتها، در مورد واگذاری محصولات خود تصمیم گیری کنند. هدف پیرو، بیشینه کردن سود خود با توجه به درآمدهای ناشی از بازیابی و هزینه های ناشی از ایجاد مراکز جمع آوری وبازیابی، حمل ونقل و همچنین مالیات بر کربن است. مدل طراحی شده با استفاده از دو روش شمارش کامل و ابتکاری و برای داده های واقعی برگرفته از شهر مشهد، حل شده است .

لجستیک معکوس،مکان یابی تسهیلات،برنامه ریزی دوسطحی،مالیات بر کربن